Elzien & Pien

We zitten vandaag (maandag) in Blantyre. Met een heerlijk Malawiaans nummer op de achtergrond en aan het zwembad, zit ik te genieten van de zon die door de wolken heen komt en de musjes die rond mijn tafel huppen. Het begin van de Elzien & Pien trip is begonnen!

Afgelopen vrijdag stond ze dan op Afrikaanse bodem! We zijn naar Nkhoma gereden om even 'rustig' te kunnen aarden. Zo veel nieuwe indrukken is natuurlijk niet echt rustig aan doen, helemaal als je met mij op pad gaat en het voor mij al zo bekend is. Dus een uurtje na aankomst had ze al een Malawiaans kind (Naomi) op haar rug in de chitenje en stond ze tussen een horde springende en zingende kinderen die ons meenamen naar de drie basisscholen die Nkhoma kent. Even 'rustig' aarden was er dus niet bij. Uitgeput schoven we aan bij het diner dat Heather voor ons had gemaakt en daarna mocht ze haar bed in.

Zaterdag begon met een kopje thee op de veranda in het zonnetje. De Afrikaanse geluiden op de achtergrond. Wat voor mij al zo bekend en normaal is, is voor Pien elke keer weer een verbazing. Ik ben helemaal gewend om wakker te worden rond 6u en Pien sliep heerlijk uit tot 8u. Na ons ontbijtje zijn we door het ziekenhuis gelopen en ik heb kunnen laten zien waar de afgelopen 3 maanden stage gelopen heb. Het is best vreemd dat ik er rond loop alsof het allemaal zo normaal is en dan het ongeloof en verbazing te zien in haar ogen. Dan ben je je weer bewust van hoe anders het is dan wat wij in Nederland gewend zijn. Daarna zijn we naar de markt te gaan. Ik huppelde de markt over en Pien wandelde rustig achter me aan het eens allemaal goed in zich opnemend. Ze heeft haar eerste chitenje gescoord! Aan het einde van de middag waren we uitgenodigd bij de voormalig dominee en zijn vrouw. Ze wonen in een groot huis met een mooie omheinde tuin. Op de veranda stonden 5 mannen een grote versie van bao (lokale spel) te spelen, wat in teamverband gespeeld kan worden. Binnen stonden grote sofa's en hingen typische schilderijtjes aan de muren. We hadden een paar dropjes voor ze meegenomen en die vonden ze 'heerlijk'. We hebben een kopje thee gedronken en kregen een stuk taart. En ik was helemaal gelukkig toen ze ons het liedje 'if you're happy and you know it' in Chichewa leerde. Toen we terugkwamen in het guesthouse waren Gerdine, Willemijn en Leanne ook terug van hun vakantie. Gezelligheid en drukte! Met z'n allen sliepen we in kamer 8, waar ik ook sliep toen ik net in Nkhoma aankwam, en die ontplote met al onze spullen! Laatste Samoosa avond was een feit en daarna lekker weer vroeg naar bed.

Zondag stond het beklimmen van Nkhoma Mountain op het programma. Achter de wolken scheen de zon, dus dat zou prima gaan, dachten we. Nog voor dat we echt het pad richting de berg in sloegen kwam een kudde geiten ons vergezellen en achter hun geblaat klommen we het eerste stuk de berg op. Niet veel later stond opeen Regina (van public health) voor ons, die met een vriendin de berg op ging om te bidden. Heel leuk om te zien dat ze zo enthousiast was om me te zien en dat ze de rok droeg ik haar gegeven had. Bij de mountain hut vroegen we de watchman of we de top zouden halen zonder onweer, en hij bevestigde dat gelukkig. Een paar passen verder voelden we de eerste druppels, maar omdat de wolken achter de berg vandaan kwamen en we niet konden zien wat er komen ging, klommen we dapper verder. Toen we ongeveer halverwege tussen hut en top zaten, ging het toch echt wel stortregenen. We scholen onder een boom, maar na een tijdje waren we ook daar zeiknat. Dus of blijven of naar beneden? De top was al afgeschreven, we konden toch niets zien door de wolken om ons heen. Dus soppend in onze schoenen en drijfnat 'renden' we door het stromende water naar de hut. Daar hebben we even gewacht, maar toch de tocht naar beneden voortgezet want nat waren we sowieso al, maar nog niet heel koud. Helemaal verzopen kwamen we bij het guesthouse aan! Toen we het natte pak uittrokken kwam de zon door...

Maandagochtend afscheid genomen van Gerdine, Willemijn, Leanne, alle Engelsen, Heather en de dames Maitreen, Dorica en Velina. Ik was wel klaar om te gaan, helemaal nu ik hier geen doel meer had en de Dutchies ook naar huis gingen. En dus gingen we Pien's eerste minibus-ervaring tegemoet. We vonden een mooie blauwe bus en we mochten zelfs voorin! Toen we net wegreden had ik Leanne aan de telefoon dat er nog was van me aan de lijn hing, dus ik vroeg of de bus even kon wachten en heb mijn spullen nog even opgehaald. Daarna gingen we door naar Lilongwe om over te stappen op een grote bus richting Blantyre. Daar kwamen we aan rond 16u toen we net bedachten dat het wel lang genoeg was geweest en de zak chips leeg was. Naast het busstation was een backpackers, Doogles lodge waar we neerploften voor een biertje. Niet veel later ging het weer stortregenen en dus besloten we lekker hier wat te eten. 's Avonds diepgaande gesprekken gevoerd over dansende kippen, bleke bovenbenen en de politiek met twee Malawianen.

Dinsdag heerlijk uitgeslapen en tot 8u in mijn bed gelegen. Toen lekker in alle rust wat geschreven en ontbeten. Daarna zijn we de markt over gelopen. Het was een grote chaos met overal hutjes en kraampjes. In het technisch gedeelte werden onderdelen gekocht (een echte doe-het-zelf hoek), electronica e.d. Overal stonden kraampjes met kleding en schoenen en er was een uitgebreid gedeelte met verse groenten. Daarnaast nog een heleboel kleine restaurantjes, waarachter in de open lucht msima gekookt werd. Na de markt hebben we bij het Mandala House koffie gedronken en gelunched. De laatste visite brachten we aan de Saint Michael and all Angels van de CCAP, the history of Malawi gebouwd in 1882. Uitgeput was het tijd voor een schoonheidsslaapje voor we ons klaar maakten om uit eten te gaan bij Bombay's palace, een Indiaas restaurant. We zaten er als eerste en gingen na de Tia Maria als laatste weg. Heerlijk gegeten!

Woensdag zijn we naar Mulanje vertrokken. Het duurde langer dan ik gehoopt had, maar we zaten voorin de minibus met een krantje en een koekje en het uitzicht met alle theeplantages en Mount mulanje gehuld in een wolkendeken was prachtig. Het regende toen we uitstapten in Mulanje en op zoek gingen naar transport naar Likhubula, 10 km verderop. Opgepropt tussen een 1 dag oude baby (nog zonder naam) rechts van me, een baby tweeling op de bank achter me en in totaal 24 mensen in de minibus. Over de onverharde weg en in de stromende regen was dit weer een hele belevenis. In de nog stromende regen liepen we bergopwaarts via een stroompje, met ons paraplutjes. Uiteindelijk streken we neer bij de CCAP Likubula, aan de voet van de berg. De nsima en rijst met kip viel niet goed, wat voor Pien de gehele nacht buikpijn, overgeven en diarree betekende, gevolgd door een dagje in bed liggen. Gelukkig was er mooi uitzicht. Ik ben toch nog even met Moses de berg op gegaan en heb de waterval gezien, wat een kracht! Het begon weer te regenen en ik werd helemaal gelukkig. Daarna boeken uitgelezen en een film gekeken.

Vandaag (vrijdag) hebben we, nadat we alle opdringerige guides aan ons ontbijt hebben weggestuurd, besloten dat het erg mooi was daar maar dat de atmosfeer ons niet meer aan stond. Ook mede door de ziekenboeg. Dus op pad naar Zomba! Onderweg naar de minibus werden we ingehaald door een auto met hierin Dik, die eigenlijk taxichauffeur is en het wel zag zitten ons, via de kortere weg, te brengen. Heerlijk idee om in 2 uur Zomba te bereiken en niet tot 16u in minibusjes te hoeven zitten, dus doen! Het was een idyllisch ritje in rural Malawi aan de voet van Mount Mulanje, met een aantal fixe buien. De Malawianen op hun fietsje langs de weg leken lak aan de regen te hebben, heel anders dan de Hollandsche zure gezichten als we door de regen moeten fietsen. In Zomba was het nog even zoeken naar een plek om te slapen, en uiteindelijk spotte ik het bordje Packagere waar we een prachtig backpacker-paradijsje vonden. We zijn ongeveer de enige gasten, net als in Likubula, maar dit voelt echt een stuk beter en ze hebben tomatensoep waar Pien zich al 2 dagen op heeft verheugd!

Wistjedat:
Malawianen in Chichewa letters inslikken?
Er van de naam Pien dan helemaal niets meer over blijft?
We heel hard hebben geoefend op ons Chichewa liedje: 'Ngati muli okondwa...'
Ndewe wowoneka bwino?
Pien zich focust op feitjes?
Alle continenten in het Engels beginnen en eindigen met dezelfde letters?
Het ontbijt op bed gebracht wordt in Likubula?
Je perceptie van 'uitslapen' snel veranderd in Malawi?
Malawi 43(!) politieke partijen heeft?
Pien nsima heel smerig vindt?