Cape Maclear en Public Health,
Blijf op de hoogte en volg Elzien
14 November 2013 | Malawi, Nkhoma
Vorig weekend werd ik door de 4 zusters mee gevraagd naar Lake Malawi. Samen met de pabo studentes Anne en Geralda wilden ze een minibussen afhuren om een lang weekend naar het meer te gaan. En ik mocht mee!
Vrijdag om 11.30 uur zou er een busje voor moeten rijden, maar dat ging natuurlijk niet zo voorspoedig als je hoopt. Al in de ochtend werden Anne en Geralda gebeld dat het busje stuk was. Ze hebben nog een ander busje geprobeerd, maar ook dat lukte niet. Uiteindelijk werden ze weer gebeld met het bericht dat het busje gerepareerd was en ze er om 13 uur zouden zijn... Gelukkig lukte dat en konden we, na kennis gemaakt te hebben met onze driver Gift (die overigens maar mondjesmaat Engels sprak), op pad.
Eerst tanken, want de teller stond op nul. We gingen via Detza, waar we een pitstop hadden om te pinnen. De route was prachtig en met de luxe van een bus voor ons zevenen en de wind in onze haren was dit goed te doen. Gift bleek een zeer bekwame chauffeur en reed beheerst langs haarspeldbochten, stijle hellinkjes en minderde vaart bij iedere geit die langs de kant van de weg stond. In het lezen van de kaart bleek hij minder bekwaam.. Omdat hij tot het koppige mannelijke geslacht behoort, vroeg hij de weg pas toen we bijna in Salima zaten. Dit betekende zo'n 1,5 uur omrijden!
Ondertussen keken we angstvallig naar de benzinemeter, die steeds verder naar nul toe ging. En omdat er niet zo veel tankstations waren vonden wij dit wel spannend.. Maar ik heb het een aantal keer gevraagd en we hadden echt genoeg! Toen we uiteindelijk in Monkey Bay aankwamen was het al donker, maar hè, we moesten toch naar Cape Maclear? Dat bleek nog circa een uur over een zandweg met ribbels waarbij de schroeven uit het dak trilden. Met samengeknepen billen reden we over de laatste steile hellingen en met de wijzer al onder nul (ik wist niet dat dat kon) reden we om 19u Cape Maclear binnen...
Alle spanning werd ontladen met vreugdekreetjes toen we op het strand stonden aan het meer. De golven rolden zacht het strand op en in het schijnsel van de maan is het al prachtig. Enige nadeel was dat het echt heet was. Slapen ging niet echt omdat je telkens het zweet van je af moest vegen.. Maar goed, dat is allemaal snel vergeten als je de volgende ochtend wakker wordt (Yes, toch geslapen) en het strand op loopt en het meer ziet. Wow! Zo'n andere wereld dan al de droogte die je rondom Nkhoma vind op dit moment. Al vroeg in de ochtend wordt er gebaad, afgewassen en de was gedaan in het meer. Daarnaast wordt er verse vis verkocht en ligt er vis te drogen wat een beste vislucht verspreidde.
Wij hebben ons gedragen als toeristen en zijn na het dorpje te hebben verkend met een bootje naar een van de eilanden gegaan, hebben gesnorkeld, de zee-arenden gevoerd (indrukwekkende beesten), van de rotsen gesprongen en toen lekker gegeten en een wijntje gedronken. Heerlijk! Zondag waaide het en hebben we met een catamaran op het meer gezeild! Lekker uitwaaien op zo'n prachtige plek, waanzinnig! Het hele weekend was het grappen en grollen, lekker eten, drinken en zwemmen.
Maandag was gereserveerd voor het verlengen van het visum in Lilongwe. Konden we meteen even boodschappen doen. Even telt hier niet want het duurde uren, maar goed dit soort dingen moeten ook gebeuren..
Nog 2 weken Public Health te gaan. Deze weken gaan in het teken staan van ondervoeding en <5 clinics, wat te vergelijken is met het Hollandsche consultatiebureau. Dinsdag mocht ik mee met de mobile clinic. Dit betekent dat je met een man of 16 (achter)in de ambulance stapt en naar een community toe rijdt. Daar worden de verschillende poli's opgezet. Ik was bij malnutrition, maar er is ook VCT (voluntairy consult en testing) voor HIV, vaccineren, zwangerschapscontroles, medicatie uitgifte en de je kan op politiezones bij de dokter. Alle patiënten zitten al keurig op je te wachten als de ambulance arriveert. Wij hebben de kinderen gemeten, gewogen en de MUAC (mid upper arm circumference) gemeten, waarna bekeken wordt of het kind nog steeds in aanmerking komt voor supplementaire voeding, anders gezegd of het (nog steeds) ondervoed is. Zo ja, dan krijgen ze iedere 2 weken een aantal scheppen soya-meel met olie voor extra support.
Woensdag heb ik meegekeken op de moya clinic. Moya betekent leven. Het is de HIV clinic waar de counseling, testing en het uitdelen van de medicatie gebeurt. Ik liep mee met de clinical assistent waar alle patiënten met klachten komen. Heb je geen klachten, dan kan je de medicatie ophalen bij het verpleegkundige spreekuur. Zo'n 10 procent van de Malawiaanse bevolking is HIV positief. Seksueel contact is de meer voorkomende route voor transmissie. Een tweede belangrijke route is de overdracht van moeder op kind. Dit kan bij de bevalling, maar ook tijdens het geven van borstvoeding. HIV-positieve moeders worden vanaf de zwangerschap, onafhankelijk van symptomen of CD4 getal, ingesteld op medicatie om de kans op overdracht van het virus zo klein mogelijk te houden. Op woensdag is het kinderspeeekuur en dus heb ik HIV+ kinderen gezien. De meeste nog niet aan de medicatie omdat ze sterk genoeg zijn om het virus te onderdrukken. Maar je raakt het virus nooit meer kwijt, dus ook zij zullen er ooit aan moeten geloven...
Donderdagochtend bij de under 5 clinic meegeholpen met het vaccineren van kinderen. BCG, DPT, PCV, polio en mazelen. Het allerschattigst zijn de pasgeborenen die op hun rechter schouder gevaccineerd worden tegen tuberculose (de BCG vaccinatie). Leuk om te doen, alleen al die krijsende kinderen, wat een kabaal komt daar uit!
Wist je dat:
- in Nkhoma de bank vrijwel altijd 'out of cash' is?
- het uitzicht van het gebergte achter Detza echt fantastisch is?
- onze driver een prachtige naam had: Gift?
- hij echt heel netjes en veilig reed?
- 100 km verkeerd rijden kan gebeuren?
- we daarom bijna in Salima zaten in plaats van cape Maclaer?
- we op zoek zijn naar een Bob?
- ik vandaag voor het eerst een witte jas aan had?
- hardlopen om 6 uur echt heerlijk is?
- 5.30 uur ook prima kan?
- dit komt omdat ik met de Schotse dokter hardloop en zij om 7 uur moet beginnen?
- ik meestal rond 8 uur begin?
Vrijdag om 11.30 uur zou er een busje voor moeten rijden, maar dat ging natuurlijk niet zo voorspoedig als je hoopt. Al in de ochtend werden Anne en Geralda gebeld dat het busje stuk was. Ze hebben nog een ander busje geprobeerd, maar ook dat lukte niet. Uiteindelijk werden ze weer gebeld met het bericht dat het busje gerepareerd was en ze er om 13 uur zouden zijn... Gelukkig lukte dat en konden we, na kennis gemaakt te hebben met onze driver Gift (die overigens maar mondjesmaat Engels sprak), op pad.
Eerst tanken, want de teller stond op nul. We gingen via Detza, waar we een pitstop hadden om te pinnen. De route was prachtig en met de luxe van een bus voor ons zevenen en de wind in onze haren was dit goed te doen. Gift bleek een zeer bekwame chauffeur en reed beheerst langs haarspeldbochten, stijle hellinkjes en minderde vaart bij iedere geit die langs de kant van de weg stond. In het lezen van de kaart bleek hij minder bekwaam.. Omdat hij tot het koppige mannelijke geslacht behoort, vroeg hij de weg pas toen we bijna in Salima zaten. Dit betekende zo'n 1,5 uur omrijden!
Ondertussen keken we angstvallig naar de benzinemeter, die steeds verder naar nul toe ging. En omdat er niet zo veel tankstations waren vonden wij dit wel spannend.. Maar ik heb het een aantal keer gevraagd en we hadden echt genoeg! Toen we uiteindelijk in Monkey Bay aankwamen was het al donker, maar hè, we moesten toch naar Cape Maclear? Dat bleek nog circa een uur over een zandweg met ribbels waarbij de schroeven uit het dak trilden. Met samengeknepen billen reden we over de laatste steile hellingen en met de wijzer al onder nul (ik wist niet dat dat kon) reden we om 19u Cape Maclear binnen...
Alle spanning werd ontladen met vreugdekreetjes toen we op het strand stonden aan het meer. De golven rolden zacht het strand op en in het schijnsel van de maan is het al prachtig. Enige nadeel was dat het echt heet was. Slapen ging niet echt omdat je telkens het zweet van je af moest vegen.. Maar goed, dat is allemaal snel vergeten als je de volgende ochtend wakker wordt (Yes, toch geslapen) en het strand op loopt en het meer ziet. Wow! Zo'n andere wereld dan al de droogte die je rondom Nkhoma vind op dit moment. Al vroeg in de ochtend wordt er gebaad, afgewassen en de was gedaan in het meer. Daarnaast wordt er verse vis verkocht en ligt er vis te drogen wat een beste vislucht verspreidde.
Wij hebben ons gedragen als toeristen en zijn na het dorpje te hebben verkend met een bootje naar een van de eilanden gegaan, hebben gesnorkeld, de zee-arenden gevoerd (indrukwekkende beesten), van de rotsen gesprongen en toen lekker gegeten en een wijntje gedronken. Heerlijk! Zondag waaide het en hebben we met een catamaran op het meer gezeild! Lekker uitwaaien op zo'n prachtige plek, waanzinnig! Het hele weekend was het grappen en grollen, lekker eten, drinken en zwemmen.
Maandag was gereserveerd voor het verlengen van het visum in Lilongwe. Konden we meteen even boodschappen doen. Even telt hier niet want het duurde uren, maar goed dit soort dingen moeten ook gebeuren..
Nog 2 weken Public Health te gaan. Deze weken gaan in het teken staan van ondervoeding en <5 clinics, wat te vergelijken is met het Hollandsche consultatiebureau. Dinsdag mocht ik mee met de mobile clinic. Dit betekent dat je met een man of 16 (achter)in de ambulance stapt en naar een community toe rijdt. Daar worden de verschillende poli's opgezet. Ik was bij malnutrition, maar er is ook VCT (voluntairy consult en testing) voor HIV, vaccineren, zwangerschapscontroles, medicatie uitgifte en de je kan op politiezones bij de dokter. Alle patiënten zitten al keurig op je te wachten als de ambulance arriveert. Wij hebben de kinderen gemeten, gewogen en de MUAC (mid upper arm circumference) gemeten, waarna bekeken wordt of het kind nog steeds in aanmerking komt voor supplementaire voeding, anders gezegd of het (nog steeds) ondervoed is. Zo ja, dan krijgen ze iedere 2 weken een aantal scheppen soya-meel met olie voor extra support.
Woensdag heb ik meegekeken op de moya clinic. Moya betekent leven. Het is de HIV clinic waar de counseling, testing en het uitdelen van de medicatie gebeurt. Ik liep mee met de clinical assistent waar alle patiënten met klachten komen. Heb je geen klachten, dan kan je de medicatie ophalen bij het verpleegkundige spreekuur. Zo'n 10 procent van de Malawiaanse bevolking is HIV positief. Seksueel contact is de meer voorkomende route voor transmissie. Een tweede belangrijke route is de overdracht van moeder op kind. Dit kan bij de bevalling, maar ook tijdens het geven van borstvoeding. HIV-positieve moeders worden vanaf de zwangerschap, onafhankelijk van symptomen of CD4 getal, ingesteld op medicatie om de kans op overdracht van het virus zo klein mogelijk te houden. Op woensdag is het kinderspeeekuur en dus heb ik HIV+ kinderen gezien. De meeste nog niet aan de medicatie omdat ze sterk genoeg zijn om het virus te onderdrukken. Maar je raakt het virus nooit meer kwijt, dus ook zij zullen er ooit aan moeten geloven...
Donderdagochtend bij de under 5 clinic meegeholpen met het vaccineren van kinderen. BCG, DPT, PCV, polio en mazelen. Het allerschattigst zijn de pasgeborenen die op hun rechter schouder gevaccineerd worden tegen tuberculose (de BCG vaccinatie). Leuk om te doen, alleen al die krijsende kinderen, wat een kabaal komt daar uit!
Wist je dat:
- in Nkhoma de bank vrijwel altijd 'out of cash' is?
- het uitzicht van het gebergte achter Detza echt fantastisch is?
- onze driver een prachtige naam had: Gift?
- hij echt heel netjes en veilig reed?
- 100 km verkeerd rijden kan gebeuren?
- we daarom bijna in Salima zaten in plaats van cape Maclaer?
- we op zoek zijn naar een Bob?
- ik vandaag voor het eerst een witte jas aan had?
- hardlopen om 6 uur echt heerlijk is?
- 5.30 uur ook prima kan?
- dit komt omdat ik met de Schotse dokter hardloop en zij om 7 uur moet beginnen?
- ik meestal rond 8 uur begin?
-
14 November 2013 - 18:55
Rommy:
Hee lieve Elzien, dit had je net even nodig. Heerlijk hoor en weer leuk geschreven. -
15 November 2013 - 14:28
Corry:
Weer erg leuk om te lezen en op de hoogte te blijven van jouw belevenissen daar! -
15 November 2013 - 15:33
Karin De Jong:
Geweldig verslag weer Elzien. Benijdenswaardig allemaal hoor. Je zult de rest van je leven wat hebben aan deze ervaring. Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Xx -
15 November 2013 - 18:18
Geralda:
Prachtig verhaal Elziennnnn! :) Dat mijn naam nou nog eens in jouw weblog voor mocht komen.. Yes. Ik ben hard op zoek naar een BOB in Nederland. Blijven jullie ook zoeken? Geniet! -
17 November 2013 - 17:06
Sophie L.:
Klatte! Wat schrijf je toch mooie verhalen :) En wat een belevenissen zeg!! Super.
Liefs Sophie (JC) -
18 November 2013 - 17:59
Nynke:
Wat een ervaringen allemaal. Ik ben met je meegreden hoor in het busje......brr wat spannend.
en jij zet hardvochtig een naald in al die schattige pasgeboren kindjes.
Maar je weet waarvoor het is.
Mooi beschreven hoor Elzien. Groetjes Nynke -
18 November 2013 - 18:01
Nynke:
mooie foto's ook zeg !!! -
19 November 2013 - 13:26
Anne-Sophie:
Elzien!
Wat kan je goed schrijven. Leuk om over je spannende avonturen met de busrit te lezen! Lijkt me heel heavy om al die kinderen met ondervoeding en andere ziekes te zien. Succes en plezier nog! liefs! -
20 November 2013 - 11:55
Grietje:
Hee Elzien,
Het is net of ik een spannend boek zit te lezen! Wat een weekend heb jij gehad. Liefs, x -
22 November 2013 - 16:54
Truus:
Ha Elzien,
Dank voor je mailtje. Wat goed iets van je te horen. Ik heb al vaak aan je gedacht en vroeg me af hoe het ging. Nou zo te lezen goed dus. Nog heel veel plezier in Malawi. En tot ziens in Deventer. -
24 November 2013 - 10:51
Lidia:
Dag Elzien, geweldig verslag van je belevenissen! Leuk die combinatie van verhaal, foto's en 'wist je dat'.
Waren er krokodillen en nijlpaarden in Lake Malawi?
Iris heeft eerste trimester van Geneeskunde gehaald, trots!
Liefs van Iris, Hester, Hans en Lidia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
